ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا

در چشم خلق بس که مرا خوار کرده ای

دور از تو کار خنجر الماس می کند

من دل به خال و خط ندهم مهر پیشه کن

پیمان ما به باده درست است داده اند

خوردم هزار زخم نمایان ز تیر او

قدسی چه حال است که آلوده تر شوم