شمارهٔ ۲۶۷
کی اسیران غمت را غم دنیا باشد؟
گر تو پروا کنی از چرخ، چه پروا باشد؟
هرکه را خورد دل از چاه زنخدانی آب
تشنه لب میرد، اگر بر لب دریا باشد
ناخن تیشه عاشق چو شود عقده گشای
نگذارد که گره در دل خارا باشد
هیچ کس نیست که محتاج نگردد به فلک
بازگشت قدح آخر سوی مینا باشد
