کشد صد طعنه از دشمن چو با من همنشین باشد

به دل چون داغ روغن دم به دم پس می رود داغم

سیه دل دود از آن باشد که در سر نخوتی دارد

به گل ای مرغ گلشن، راز دل آهسته تر می گو