هرگزم چون لاله دل بی داغ ته بر ته مباد

دل گریبانگیر وصل و دیده محروم از نگاه

هرکه را بینم به او همراه، می میرم ز رشک

من ز آب تیغ، عمر جاودانی یافتم

هرکه با من بود، روز طالعش گردید شب

دور ازو پرسند یارانم که قدسی حال چیست