131
شمارهٔ ۲۳۷
زورم به یک اشاره ابرو نمی رسد
هرگز به ناتوانی من مو نمی رسد
قمری فکنده طوق به تقلید در گلو
چون گردنش به حلقه گیسو نمی رسد
انصاف بین که پای به دامن کشیده ام
با جامه ای که تا سر زانو نمی رسد
لب تشنگان ناز، تسلی نمی شوند
تا چین زلف یار به ابرو نمی رسد
ازچشم تو که دیده بد دور باد ازو
غیر از نگاه دور به آهو نمی رسد
زلفت به بردن دلم اعجاز می کند
نوبت بدان دو نرگس جادو نمی رسد
دل گوشه گیر موی تو گردید از ازل
چون گوشه ای بدان خم گیسو نمی رسد
دل در میان گرفته سر زلف یار را
ای شانه دور شو به تو یک مو نمی رسد
قدسی چو تیغ آه ضعیفان شود بلند
کس را سخن ز قوت بازو نمی رسد