102
شمارهٔ ۲۰۴
شکیب عاشقان، معشوق را دیوانه می سازد
محبت، شمع را پروانه پروانه می سازد
ز سنگ محتسب خالی نگردد حلقه مستان
ز خاک یک سبو، ایام صد پیمانه می سازد
به دیوار حرم چون تکیه کردم، چاک زد جامه
سر شوریده حالان، سنگ را دیوانه می سازد
تو هم در بی قراری ها مرنج از من چو می بینی
که با آن سرکشی ها شمع با پروانه می سازد
ز حرف آشنا بگریز در کوی بتان قدسی
که این آب و هوا با مردم بیگانه می سازد