موسم گل چون حریفان جای در بستان کنند

عاشق از مردن نیاساید بگو با اهل مصر

پر مکرر شد ز خامان دعوی پروانگی

برنمی گردد به فریاد از سر بازار، گل

همچو خاکستر ز آتش بی نیاز است آنکه سوخت

بر خلاف رسم پیشین، گلرخان شهر ما

کفر و ایمان را ز من عارست قدسی، چون کنم