هیچ غم نیست ز تنهایی اگر غم باشد

دل همان به که در آن طره پر خم باشد

زهر در شیشه کند باده اگر کم باشد

نبود نور در آن دیده بی نم باشد

تا به کی آینه در پیش تو محرم باشد؟

که غنیمت شمرد گر همه یک دم باشد

فارغ از ملک کی و سلطنت جم باشد

چشم هر داغ که بر حقه مرهم باشد

حلقه موی تو چون دیده پر نم باشد

کی پری نیز گریزد اگر آدم باشد

حیف باشد که لب زخم فراهم باشد

زلف او را بگذارید که درهم باشد