جوش می ام چو خم به خروش آشنا نکرد

خونگرمی زمانه ز من دست برنداشت

خرسند از آشنایی ضعفم که هیچ گاه

مخمور اگر فتد به قدح، عیب او مکن

چون غنچه سر به جیب و گریبان پر از مژه

دستم پیاله گیرتر از شاخ نرگس است

بر گوش کس نخورد فغانم ز بی کسی

تنها، برابر همه خونابه می خورد