دلبستگی نماند به وارستگی مرا

آسودگی به شربت مرگم علاج کرد

کردم ز عشق شکوه تلافی نمی شود

روزی که جامه بر قد احباب دوختند

ترسم ز نازکی شکند شیشه دلم

قدسی روم طفیل حریفان به بزم او