121
شمارهٔ ۱۲۴
بیگانه ای اگر نه به جانانه آشناست
رشکم چرا به صد غم بیگانه آشناست
معشوق هم به چاره عاشق نبرد راه
شد عمرها که شمع به پروانه آشناست
در وادی خیال تو و گفتگوی عشق
چشمم به لب، چو خواب به افسانه آشناست
بیگانه است اگرچه ز پیراهن خرد
با سنگ کودکان تن دیوانه آشناست
هرگز برای فال دلم شانه ای ندید
شد عمرها که زلف تو با شانه آشناست
پیغام نیک و بد همه را می برد بجا
پیک صبا به کعبه و بتخانه آشناست
خون می خورد همیشه و عیشش کند قیاس
قدسی لبی که با لب پیمانه آشناست