که گوید توبه از وی خاصه فصل گل روا باشد

که شاید کشتی ما را خدایی ناخدا باشد

نپندارم که جولانگاه او را منتها باشد

که شامی چون به پایان رفت صبحی در قفا باشد

به جایی می کشد صبرش که درد او را دوا باشد

غبارا میرسی گر زانکه عشقت رهنما باشد