دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی

هرکه نزدیک تر از من بتو زو رشک برم

زینطرف جام دهی زانطرفم بوس و لبم

چهره گلگون کنی از جام و ز رشک آتش را

چون نسیم سحرم ده شبکی اذن دخول

تا به کی اسب به میدان وصالت تازد

ماه گردون سزدت تاج کله را چه محل

کعبتین چشمی و من مهره چو نراد مرا

مادرت حور بود غیرتم آید که به خلد

دامن پاک وی آلوده شود قاآنی