چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید

سر تا به قدم مردم از وجد به رقص آیند

از نغمه لب نوشش صد نیش زند بر دل

از پای نشیند غم چون او به طرب خیزد

زلفش چو شب دنیا کوتاه و بلند افتد

ماه از نگرد رویش از شرم به زیر افتد

گویی که امیر امروز باشد نبی مرسل

آن شاهدگویا را کس وصف نمی داند