دل که مرا در برست به که به زنجیر دوست

دیده سپر بایدم کرد بر تیر دوست

مردم آزاده را رشک به نخجیر دوست

صید گر اینسان کند زلف گرهگیر دوست

ور سر و جان می رود در سر تقدیر دوست