آوخ آوخ که مرگ نگذارد

نه ز بهمن گذشت نز دارا

چون وزد باد او به گلشن بود

سپس رفتگان بسی دیدیم

نیز بی ما بسی بخواهد تافت

شکر یزدان که مهر آل رسول

به امید بزرگ بارخدای

چه ازینم که روزگار سیاه