جانب مسجد شدم از پی اکمال دین

سنت احمد چنان مذهب جعفر چنین

چون قمرش تافته نور هدی از جبین

خرقهٔ صد پاره ای مقنعهٔ حور عین

حلقه زنان چون افق از بر چرخ برین

بلکه اویس قرن نیز نبودش قرین

من شده تقلید جو از سر صدق و یقین

مرغ صفت زد صفیر از پی اشباع سین

از زبر بسمله تا به سر نستعین

یک دو سه ساعت کید مدّ والاالضالّین

مخرج ضادی غلیظ چون دل ارباب کین

نفس به یکسو نهاد حرمت دین مبین

پاس دگر مانده است پاس نگهدار هین

رختم واپس کشد واهمهٔ پیش بین

آمد و شد مرمرا جای گزین بر یمین

از ورمش جان فکار از هرمش دل غمین

سرفه به اخلاط جفت ضرطه به غایط عجین

جان به تنفر از آن دل به تحیر ازین

سرفه که دید آنچنان ضرطه که دید اینچنین

نزد چنین ضرطه یی کوس شده شرمگین

نغمهٔ آن را بلند نالهٔ این را حزین

بلغم بینی و حلق پاک کنان ز آستین

جبههٔ تاریک او تا به زنخ جمله چین

لیک لب از روزه ام تشنهٔ ماء معین

بهر دعایی شدندگرم حنین و انین

پیر ز پروردگار ملتمس حور عین

راست چو تیر از کمان خاست اجل از کمین

وز ره حلقوم پس زد نفس واپسین

من شدم از وی خلاص او ز تکالیف دین

بذلهٔ ناسودمند نزد خرد دلنشین

ای که زنی در شباب پنجه به شیر عرین

در بر پیر خرد رای جوانان رزین

درگه پیری ترا طعن جوانان غمین

ابلهی است ار بدو جنگ کنی با سرین

زهر هلاهل شود در دهنش انگبین

ناله ز مردن کند درگه زادن جنین

مرگ کند همچو سیل رخنه به حصن حصین

داغ شهادت بنه لاله صفت بر جبین

رایت سنجر چه شد و افسر طغرل تکین

همچو صدف گوش تو مخزن درّ ثمین