ای با عتاب قهر تو هر ممکنی محال

بر من ز لفظ و معنی تنگ اوفتد مجال

حیران شود خیال من از فرط ارتجال

لکنت خورد زبان من از فرط اتصال

کاین حرف می نجوید از آن حرف انفصال

دال آید از کرانی و اندر جهد به ذال

من در میانه هائم و حیران خموش و لال

کز هرکسی مدیح تو خوشترکند خصال

مانی بدان مطر که ببارد به خشک سال

وصّاف این مطر که نکوتر ازین نوال

ناهید را ز قهر تو میزان شود وبال

با شوی نوجوان کند عشوه پیرزال

با چشم سرمه کرده برآیند چون غزال

حصنی حصین کشید ز آغاز ذوالجلال

کاین حصن را ندانم غیر از تو کوتوال

نقشی نمونه ساخت خداوند لایزال

از خلق تو ملک کرد از حزم تو خیال

بیدار شو ز خواب یکی چشم خود بمال

چون عقل هائمست چه خیزد ز قیل و قال

تا کار صوفیان نبود جز سماع و حال

خورشید شوکت تو مون باد از زوال