که فروزنده تر از گوهر شهوار بود

جان من در ره آن شوخ دل آزار بود

تودهٔ مشک دمد طبلهٔ عطار بود

دل ز دستش برود هر چه که هشیار بود»

بس که در ره گذرش کشتهٔ بسیار بود

زان که حیف است کسی این همه بی کار بود

ره رو کعبه همان به که سبک بار بود

راز عشاق چرا بر سر بازار بود

که غزلهای مرا شاه خریدار بود

که مدار فلکش در خط پرگار بود

که چنین صاحب اشعار گهربار بود