تا به مهر آید دل پرخشم و کینت

صبرم از کف برد لعل شکرینت

نقرهٔ خام از چه خیزد از سرینت

بعد از اینش سجده باید بر جبینت

می توان هم بر زمین جستن قرینت

هر که می بیند خرامان بر زمینت

کاش می دیدند نقاشان چینت

بر نخواهم داشت دست از آستینت

آفرین بر نرگس سحر آفرینت»