پنج بیت از شه والاست در این تازه غزل

ای که چون حسن تو نبود به جهان کالایی

تنم آن روح ندارد که تو تیرش بزنی

باغ فردوس نخواهند مقیمان درت

چهرهٔ هم چو مهت را همه شب زیر نقاب

تا تو منظور منی دیده فرو دوخته ام

گر چه روی تو ندیدیم ولی خوشنودیم

لب شیرین تو گویا به حدیث آمد باز

دست در زلف رسای تو کسی خواهد زد

گر قدم بر سر شعرا نهی ای مه شاید

نکته پرداز سخن سنج ملک ناصر دین

خسروا طبع فروغی به همین خرسند است