رفتم از این غزل شاه به یک بار از کار

خیز ای ساقی مستان قدح باده بیار

باده هم چو دل عاشق یا روی نگار

که ز پنجاه فزون است و صد آید به شمار

می نیابی تو به شرق اندر مردی هشیار

تلخ چون زاهد سجاده فکن در بازار

تا به کی باشم در دست غمت زار و نزار

بی تو ریزد همه دم گوهر اشکم به کنار

پاک بازان را بهر تو نه خواب و نه قرار »