مشغلهٔ زلف تو بستن و واکردن است

فرخی صبح عید با تو صفا کردن است

منزلش اول قدم رو به قفا کردن است

زان که قرار طبیب خسته دوا کردن است

زان که سلوک ملوک، بسته رها کردن است

زان که طریق وفا، وعده وفا کردن است

شیوهٔ ترک ختن عین خطا کردن است

زان که شعار لبت کامروا کردن است

زان که خواص دعا دفع بلا کردن است

مصلحت کار من کار به جا کردن است

خواجهٔ صاحب کرم فکر عطا کردن است

دولت بی منتها یاد خداکردن است

جان گران مایه را وقت فدا کردن است

کار مه از آفتاب کسب ضیا کردن است

بر گهرش آفتاب گرم دعا کردن است