در دور سپهر آن چه دلم خواست به کام است

و آنجا که سر زلف تو صبحم همه شام است

من باده خورم با تو اگر ماه صیام است

تا شیخ نگوید که می ناب حرام است

دوری به ازین چشمی اگر دیده کدام است

وز هر طرفی بر سر من شورش عام است

تا خلق نگویند که سودای تو خام است

خال و خط مشکین تواش دانه و دام است

آن ماه اگر جلوه کند، کار تمام است