درهای جنون بر من سودازده باز است

تاج سر محمود و کف پای ایاز است

جایی که تویی قبلهٔ او گرم نماز است

زیرا که به هر ورطه نشیب است و فراز است

حال دل آن صعوه که در چنگل باز است

صاحب نظر آن است که در عین نیاز است

کز شمع فروزنده مهیای گداز است

چون خواجهٔ بخشندهٔ ما بنده نواز است

هنگام نیاز من و هنگامهٔ ناز است