و آن کس کشد که از همه کس ناتوان تر است

زیرا که عشق از همه کس پهلوان تر است

بیچاره ای که از همه کس بی زبان تر است

فردای محشر از همه صاحب نشان تر است

شکر لبی که از همه شیرین دهان تر است

فربه تنی که از همه لاغر میان تر است

پروانه ای که از همه آتش به جان تر است

دست مهی که از همه نامهربان تر است

سرو روانش از همه سروی روان تر است

تا دست شاه از همه گوهر فشان تر است

بخت جوانش از همه بختی جوان تر است

نور جمالش از همه نوری عیان تر است

تیرافکنی که از همه ابرو کمان تر است