چاره کن درد کسی کز همه ناچارتر است

که ز مژگان سیاه تو نگونسارتر است

پس چرا دیدهٔ من از همه بیدارتر است

که ز تنگ شکر این پسته شکربارتر است

می برد حسرت صیدی که گرفتارتر است

گل به سودای رخت از همه کس خوارتر است

طرهٔ پرشکنت از همه طرارتر است

چشم مردم فکنت از همه عیارتر است

بت حیلت گر من از همه مکارتر است

عشق فرمود فراق از همه دشوارتر است

کوه کن بر در عشق از همه پادارتر است

زان که مست می عشق از همه هشیارتر است

که دم خنجر شاه از همه خون خوارتر است

که به شاهنشهی از جمله سزاوارتر است