تویی که مایهٔ تسکین و اضطراب منی

ز دفتر دو جهان فرد انتخاب منی

چرا که خواستهٔ دیدهٔ پر آب منی

که گنج خانهٔ کنج دل خراب منی

که از دو چشم فسونگر بلای خواب منی

از آن که تندتر از عمر پرشتاب منی

مگر که کیفر اعمال ناصواب منی

اگر چه آفت کالای صبر و تاب منی

که روزنامهٔ اندوه بی حساب منی

که زیب دفتر و آرایش کتاب منی