در شهر اگر تو شاهد شیرین گذر کنی

خوش آن که از کمین به در آیی کمان به دست

شب گر به جای شمع نشینی میان جمع

آگه شوی ز خاک ریاضت کشان عشق

گر بنگری به چاه زنخدان خویشتن

بویت اگر به مجمع روحانیان رسد

مردند عاشقان ز نخستین نگاه تو

نبود عجب اگر به چنین چشمهای مست

دیدی دلا که بر سر کوی پریوشان

ناوک زنان بتان کمان کش ز چابکی

گر کام خواهی از لب لعلش فروغیا