رهزن دین و دلی، خانه کن مرد و زنی

تو از آن روی چو مه خسرو ملک ختنی

پدر چرخ نپرورده چو من کوه کنی

یاد جنت نکنم تا تو در این انجمنی

تا مرا جمع نسازی و پریشان نکنی

که سیه چشم و سهی قامت و سیمین ذقنی

ستم است اینکه تو بنیاد مرا برنکنی

که وصال تو چو تویی دست دهد بر چو منی

تا از این سلسله صد سلسله بر هم نزنی

که به تصدیق نظر صاحب وجه حسنی

تا تو با سلسلهٔ زلف شکن برشکنی

که ستم پیشه و عاشق کش و عاجز فکنی