نقد غمت خریدم با صد هزار شادی

مات خط تو بودم در نشهٔ نباتی

اول به من سپردی گنج نهان خود را

در چنگ من نیامد مرغی ز هیچ گلشن

چشمی نمی توان داشت در راه هر مسافر

چون راستی محال است در طبع کج کلاهان

ترسم دلش برنجد از من و گر نه هر شب

پیر مغان به قولم کی اعتماد می کرد

گر تاجر وفایی دکان به هرزه مگشا

تا جذبه ای نگیرد دامان دل فروغی