صورتت یک باره از آدم نمود از قید هستی

تا زلف تاب مشتاقان برد در حال جنبش

هم لبان لعل تو نامم نبرد از بینوایی

طالبان را نیش شوقت خوش تر است از نوش دارو

هم تو را در عرش اعلا جسته هم در قعر دریا