تا به مستی نرسد بر لب ساقی لب ما

عشق پیری است که ساغر زده ایم از کف او

تو به از شرب دمادم نتوانیم نمود

ملتی نیست به جز کفر محبت ما را

یا رب ما اثری در تو ندارد ورنه

کس مبادا به سیه روزی ما در ره عشق

دی سحر داد به ما وعدهٔ دیدار ولی

تا نزد عشق به سر خط سعادت ما را

گر ره وادی مقصود فروغی این است