گفتا که چین زلف و خط عنبرین من

گفتا که الحذر ز دل آهنین من

گفتا به دست آن که گرفت آستین من

گفتا که کام آن که ببوسد زمین من

گفتا قرین آن که شود هم نشین من

گفتا ز رشک تابش صبح جبین من

گفتا ز بندگی رخ نازنین من

گفتا ز چشم کافر سحر آفرین من

گفتا که جعد خم به خم چین به چین من

گفتا که شرمی از لب پر انگبین من

گفتا دل فروغی اندوهگین من