با آن غزال وحشی گر خواهی آرمیدن

روزی اگر در آغوش سروی کشی قباپوش

سر حلقهٔ سلامت در دام او فتادن

پیمانهٔ حیاتم پر شد فغان که نتوان

آهوی چشمش آخر رامم نشد به افسون

دانی که از تفسیر دوستی چیست

قاصد رسید و مردم از رشک خود که نتوان

هیچ از تو حاصلم نیست دردا که عین خار است

آسایشی ز کوشش در عاشقی ندیدیم