در عشق نظر کن که چه دادیم و چه دیدیم

زان سرو خرامان چه ثمرها که نچیدیم

هر عشوه که آن چشم سیه کرد، خریدیم

هر نکته که شیرین لب او گفت شنیدیم

در ساحت می خانه، سراسیمه دویدیم

یک عمر به خون دل صد پاره تپیدیم

در عالم عشق آن چه بلا بود کشیدیم

روی چو مهش گفت که ما صبح امیدیم

زین کان ملاحت چه نمکها که چشیدیم

یک بار لبان نمکینش نمکیدیم

هر جامه که بر قامت ما دوخت دریدیم

در نامهٔ او بس که سر خامه بریدیم

الا کرم شه نه شنیدیم و نه دیدیم

کز بار خدا شادی جانش طلبیدیم