چون ترک تیر افکن تویی، باید به خون غلطیدنم

گر خنجر مردافکنت از هم ببرد خنجرم

امروز دادم را بده، امشب به فریادم برس

در آب و در آتش مرا تو می دهی جنبش مرا

تا در غمت گریان شدم هم شاد و هم خندان شدم

تا پسته ات را دیده ام حرف کسی نشنیده ام

تا خیمه زد گل در چمن حسرت نصیبی کو چو من

بیدادگر صیاد من نشنید چندان داد من

من طایر آزاده ام در دام خاک افتاده ام

گفتم ز شوق بوسه ات تا کی رسد جانم به لب

تا شد فروغی طبع من مدحت گر شاه زمن

شه ناصرالدین کز کرم وقتی که می بخشد درم