بر سر آتش سوزنده نشیمن کردم

کسی از دور فلک این همه اندیشه نکرد

خادم غیر شدم با همه غیرت عشق

سنگ نالید به حال دل دیوانهٔ من

یارب آویزهٔ گوش تو پری پیکر باد

عاجزم پیش دل سخت تو من کز آهی

سری از چشم تو با مردم عالم گفتم

بوسه ای از لب نوشین تو مقدورم شد

اثر از دیر و حرم ندیدم هر چند

گر پرم بشکنی از سنگ، نخواهم برخاست

خیل اندوه به سر منزل من راه نبرد