تا به در میکده جا کرده ام

خرقهٔ تقوی به می افکنده ام

خواجگی از پیر مغان دیده ام

کام خود از مغبچگان جسته ام

یک دو قدح می به کف آورده ام

چشم طمع از همه سو بسته ام

رخش سعادت به فلک رانده ام

از اثر خاک در می فروش

از زره زلف گره گیر دوست

همت مردانه ز من جو که من

دوش فروغی به خرابات عشق