عمر دوباره داد به شاه گدانواز

کز فضل کردگار بود عمر او دراز

پا بر سر سریر سلیمان نهاد باز

طغرانویس دفتر او والی حجاز

کار زمانه ساخته از لطف کارساز

هم دشمنان او همه در سوز و در گداز

هم فتنه در ممالک او مست خواب ناز

هم در ثنای او همه رندان پاک باز

جز از عدوی او نتوان کرد احتراز

زان رو وجوب یافت دعایش به هر نماز

آسودگی نبود جهان را ز ترک تاز

هم خامه با طراوت و هم نامه با طراز

وین نکته آشکار بود نزد اهل راز

شاعر ز سجدهٔ در شه باد سرفراز