مرد باید نزند دست به کاری که نباید

من سر زلف تو گیرم، اگر از دست برآید

کاروان سحر از هر طرفی مشک نساید

پس از این طوطی خوش لهجه، شکر هیچ نخاید

شانه گر زلف گره گیر تو از هم نگشاید

که ز آیینهٔ دل گرد کدورت بزداید

مستیم هیچ نبخشاید و شادی نفزاید

تا از این پیشه چه پیش آید و این شیشه چه زاید

بیش ازین جور به عشاق جگر خسته نشاید

در سر وعده اگر وعدهٔ دیگر ننماید

تا ز سودای غزالان غزلی خوش نسراید

جان دشمن بستاند، سر اعداد برباید