آشوب شهر طلعت زیبای او بود

ما و دلی که خسته تیر بلای عشق

بالای او مرا به بلا کرد مبتلا

بر خاک پای ماه من ار سر نسوده مهر

هشیاریش محال بود روز رستخیز

روزی که پاره می شود از هم طناب عمر

هر سر سزای افسر زرین نمی شود

هر جا حدیث چشمه کوثر شنیده ای

هر انجمن که جلوهٔ فردوس دیده ای

دانی قیامت از چه ندارد سر قیام

شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک