زلف و خط دلکشش دام بنی آدمند

حلقه به گوشان شوق با المش خوش دلند

راهروان صفا از همه دل واقفند

خاطر آزادگان بند کم و بیش نیست

عشق و سلامت مجو، زان که اسیران او

چون سحری سر کنند از لب جان بخش او

اهل خرابات را خوار مبین کاین گروه

آیت پیغمبری داده بتان را خدا

من به جنون خوش دلم زان که پری پیکران

قتل فروغی خوش است زان که همه مهوشان