چون بتان دستی به ناز زلف پر چین می برند

چون شهیدان طلب را زنده می سازند باز

چون خداوندان خوبی کوش شاهی می زنند

چون به یاد چشم او اهل نظر را می کشند

ترک جان می بایدم گفتن که این شیرین لبان

تنگ شد کار شکر امشب مگر میخوارگان

هر که سر از عنبری خط جوانان می کشد

من به باغی باغبانی می کنم با چشم تر

من به بزمی باده می نوشم که مستانش مدام

من بتی را قبله می سازم که در دیر و حرم

بر همه گردن فرازان سجده واجب می شود

هم دعای دولتش خیل ملائک می کنند

هر کجا بر تخت شاهی می نشیند شاد کام

چون فروغی در سر هر هفته می سازد غزل