مستان بزم عشق شرابی نداشتند

هرگز به غیر خون دل و پارهٔ جگر

قربان قاتلی که شهیدان عشق او

با قاتل از غرور ندارد سر حساب

قومی به فیض پیر خرابات کی رسند

آنان که داغ و درد تو بردند زیر خاک

تمکین حسن بین که به کوی تو اهل عشق

ز آشفتگی به حلقهٔ جمعی رسیده ام

تا چشم بند مردم صاحب نظر شدی

در مکتب محبت آن مه فروغیا