آن که در عشق سزاوار سر دار نشد

نقشی از پرده ایجاد پدیدار نشد

آن که بوسید لب نوش تو شکر نچشید

طرب انگیز گلی در همه گل زار نرست

مو به مو حال پراکنده دلان کی داند

هر چه گفتند مکرر همه در گوش آمد

گر نگفتم غم دیرینهٔ دل معذورم

آن که نوشید شراب از قدح ساقی ما

آن که در جمع خرابات نشینان ننشست

زلف شاهد ز سر طعنه به زاهد می گفت

هر که را خون دل از دیده فروغی نچکید