تا صورت زیبای تو از پرده عیان شد

گر مطرب عشاق تویی رقص توان کرد

گیسوی دلاویز تو زنجیر جنون گشت

نقدی که ز بازار تو بردیم تلف گشت

جان از الم هجر تو بی صبر و سکون گشت

هم قاصد جانان سبک از راه نماید

چشمم همه دم در ره آن ماه گهر ریخت

مقصود خود از خاک در کعبه نجستم

تا دم زدم از معجزهٔ پیر خرابات

پیرانه سر آمد به کفم دامن طفلی

تا خاک نشین ره عشقیم فروغی