گفتم به هر وجودی کیفیت عدم را

بنگر چه می کند عشق سلطان محتشم را

بگذار تاج کی را، بردار جام جم را

تا می به جام کردیم، خوردیم خون غم را

تا در نظر گرفتم بالای آن صنم را

بردار از این میانه هم دیر و هم حرم را

که اینجا کسی ندیده ست دیدار صبح دم را

تا آن مه دو هفته بر بام زد علم را

تا بر رخت فکندی آن زلف خم به خم را

آتش زدم ز حسرت هم دوده هم قلم را

تا کی ذلیل سازی دلهای محترم را

الحق کسی نخورده ست زین خوب تر قسم را

کز شعر من خوش آمد شاه قضا رقم را

هم ملت عرب را، هم دولت عجم را