از یک نگهش دل به بلایی سیه افتاد

هر بنده که بر خواست به فکر گنه افتاد

هرگه که مرا دیده به امیدگه افتاد

یک بار اگر یوسف کنعان به چه افتاد

مسکین چه کند کار چو با پادشه افتاد

مانند شکاری که بر جرگ سپه افتاد

چندان بدویدیم که از سر کله افتاد

دردا که مریض تو به حال تبه افتاد

خورشید فروغی است که بر خاک ره افتاد