بر دوش تو تا زلف زره پوش تو افتاد

تار سر زلفت ز گران باری دل ها

یک سلسله دیوانهٔ آن حلقه زلفند

آن دل که نبوده ست کسی جز تو به یادش

آسوده حریفی که ز مینای محبت

تا شام قیامت نکشد منت خورشید

آن نقطه که پیرایهٔ پرگار وجود است

از چشم ترم جوش زند خون دمادم

یک باره نظر بست ز سرچشمهٔ کوثر

خون می چکد از گلبن اشعار فروغی